اطلاعات واژه‌اي است كه در تمامی حوز‌هاي علمي مورد استفاده قرار مي‌گيرد؛ و برداشت‌هاي متفاوتي از آن می شود؛ ولی جوهر تمامي آن ها به يك حقيقت برمي‌گردد وآن «دانايي» و «فرآيند اکتساب و بهره‌برداري» از آن است. با این وجود، بيشترين كاربرد اين واژه در حوزه‌هاي دانشی مديريت وامنيت است.
موجودیت هایی که ما در حیات مادی می یابیم؛ از سه حال خارج نیستند؛ و آن عبارتست از: «ماده»، «انرژی» و «اطلاعات». ماده محسوس ترین و طبعا نخستین موجودیتی است که بشر آن را دریافته است. در کنار ماده و انرژی، دیرتر و کمتر شناخته شدن موجودیت اطلاعات و اهمیت آن، با توجه به ماهیت نامحسوس آن چندان عجیب نیست. دانایی واقعیتی است که در تمام شئون حیات مادی جریان دارد؛ و مانند ماده و انرژی تولید، ذخیره، مبادله و تبدیل می شود.
در هم تنیدگیِ سه مفهوم امنیت، قدرت و اطلاعات موجب شده که بحث پیرامون هریک، مستلزم ورود درحوزه دیگری باشد. امنیت از جنس وضعیت و موضوعِ حفظ و بهبود، قدرت از جنس قابلیت و موضوعِ ایجاد و توسعه و اطلاعات از جنس منابع و موضوعِ اکتساب و بهره برداری است. اطلاعات از منابع قدرت و قدرت از لوازم امنیت محسوب می شود. اطلاعات نسبت به ديگر منابع قدرت، كمتر به زمان و مكان محدود مي‌شود؛ و تبديل‌پذيرتر است. يعني مي‌تواند با سهولت بيش‌تري از يك عامل به عامل ديگر منتقل شود. اين تبديل‌پذبري گرچه جديد نيست اما با رشد تكنولوژي ارتباطات و اطلاعات به شدت شتاب گرفته است.
در مطالعات امنیتی، واژه اطلاعات کاربرد بسیاری دارد. در ادبیات امنیتی کاربرد واژه اطلاعات به مدلول های مختلفی ارجاع می دهد. "در يك نگرش عام، اطلاعات را مي توان به سه اعتبار: سازماني (Orgnaization)، فعاليتهاي خاص (Activities)، و يا پيكره و مجموعه ويژه‌اي از دانش، معرفت (Knowledge) و يا اخبار پرورش يافته تعريف نمود. از منظر نخست، مفهوم اطلاعات به مصداق‌هاي ساختاري- نهادي رجوع مي‌دهد. آنچه از اين نوع برداشت به ذهن متبادر ميگردد سازمان‌ها و سرويس‌هايي هستند كه با هدف كسب، پرورش و توليد اطلاعات تأسيس يافته‌اند." (تاجیک،1384،ص:147) از این منظر سازمان اطلاعاتی از حیث ماهیت امنیتی و از لحاظ کارکرد خدماتی (سرویس دهنده) است.
از نگاه دوم، "اطلاعات به نوعي فعاليت Activity)) اطلاق مي شود؛ كه شامل فرآيندهاي پيچيده جمع‌آوري، ارزيابي، تركيب، تفسير اطلاعات خام و توزيع اطلاعات پردازش شده در ميان مشتريان است. ...آنچه در اين تعريف از اطلاعات مستتر است چرخه اطلاعاتي (Intelligence Cycle) مي‌باشد. (تاجیک،1384،ص:147) از این حیث، اطلاعات به مثابه یک سامانه (سیستم) از سایر سامانه های سازمان، مانند مدیریت، عملیات و پشتیبانی متمایز می شود.
"با نگاه سوم، اطلاعات صرفاً به آن دسته از اخبار و داده ها اطلاق مي گردد كه طي فرآيند تجزيه و تحليل و بررسي، پرورش يافته باشند. " (تاجیک،1384،ص:147) در این صورت ماهیتِ اطلاعات دانایی است که از یک سو به عنوان محصول سازمان و فرآیند و از سوی دیگر به عنوان یکی از منابع قدرت شناخته می شود.
خاستگاه تمامی مکاتب امنیتی مطرح در دنیای امروز کشورهای غربی هستند. از زمانی که رآلیست ها در بستر مطالعات استراتژیک، امنیت را در چارچوب علوم نظامی بررسی و آن را با تهدید خارجی تعریف کردند؛ و آنارشی بین المللی را اجتناب ناپذیر و چاره را در خود اتکایی نظامی دانستند؛ و پس از آن لیبرال ها در چارچوب مطالعات روابط بین الملل، ابعاد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را بر امنیت افزودند؛ و صلح جهانی را بین لیبرال دمکراسی ها میسر و لازمه امنیت را علاوه بر رفع تهدید، مستلزم آسایش و رضایت مندی قلمداد کردند؛ و سپس مکتب کپنهاک، در حوزه مستقل تری مطالعات امنیتی را دنبال کرد؛ و تهدید را امری بینا ذهنی برشمرد؛ و با تاکید بر بعد اجتماعی و سطح منطقه ای امنیت، رویکرد امنیتی سازی را مطرح کرد؛ در واقع، آنها همگی داستان تطور مساله امنیت در غرب را روایت نمودند. داستانی که بر تاریخ نیمکره ی شمالی، از جنگ های سی ساله، تا معاهده ی وستفالیا، و آنگاه جنگ های جهانی اول و دوم و سپس دوران جنگ سرد و تا به امروز، منطبق و با روند مسائل امنیتی در سایر کشورها به کلی بیگانه بود. تلاش آنها برای پوشاندن این لباس بر تن کشورهای جنوب، آن قدر بی مناسبت بود؛ که خودشان پی برده و با بر شمردن تفاوت های کشورهای جهان سوم با غرب، مکتب امنیتی جهان سوم را مطرح نمودند. در واقع، مکتب امنیتی جهان سوم، پاسخی به ضرورت بومی گرایی در حوزه مطالعات امنیتی است؛ ولی جنبه تراژدی آن این است که باز هم از سوی غربی ها عرضه می شود؛ و در نتیجه غیر بومی است؛ و تجویزی واحد برای کشورهای کاملا متفاوتی است؛ که وجه مشترک شان توسعه نیافتگی است.